برابری زنان در حقوق کیفرى و مدنى

راوا و همسر دومش
در حکایتى بسیار روشنگر از راوا و همسر دومش، که عشق میان آن دو به دوران کودکى مى رسید، سخن به میان آمده است:«همسر راوا، دختر راو حیسدا، در جلسه دادگاهى که در آن زنى قصدداشت سوگند ادا کند حضور داشت. به همسرش راوا متذکر شد که آن زن را مى شناسد و او را دروغ گو مى داند. شوهرش ارزیابى او را پذیرفت و بر اساس آن رأى داد. » این قضیه در میان حاضرین که تعدادى از آنها شاگردان راوا بودند، هیچ تعجب خاصى را برنینگیخت. چندى بعد و در وضعیتى مشابه، یکى از برجسته ترین شاگردان راوا، امورا راو پاپا، در صداقت یک مدعى تردید مى کند. راوا محترمانه نظر او را رد مى کند و مى گوید: «شما سرور من! یک شاهد هستید و من نمى توانم بر اساس شهادت شاهد واحد قضاوت کنم. » پاپا پرسید: «آیا به من کمتر از همسرتان اعتماد دارید؟» پاپا در پاسخ گفت: «من همسرم را خیلى خوب مى شناسم و به قضاوت او اعتماد دارم. اما شما را سرور؟! تا این اندازه نمى شناسم. » شایان توجه است که راو پاپا با این اظهارنظر، مرتکب خطایى نشده بود. در واقع، او از این حادثه استفاده کرد تا یک جمع بندى کلى را درباره اعتبار شهادتى که از سوى یک شاهد قابل اعتماد ادا مى شود، مطرح کند.

معافیت زنان از اجرای احکام شرعى
این که زنان موظف نبودند بسیارى از احکام شرعى را اجرا کنند، بیشتر یک معافیت محسوب مى شد تا ممنوعیت. مردان که اصرار داشتند خویش را جنس برخوردارتر قلمداد کنند، مستحق آن بودند که شمار زیادترى از احکام را به دوش بکشند. گواه این مسئله برکتى است که هر صبح قرائت مى شود و در آن، مرد خدا را به خاطر این که او را زن نیافریده است، سپاس مى گوید. به هر حال، زنانى که خالصانه خواهان آن باشند، مى توانند میصواهاى بیشترى را انجام دهند. بر این اساس، در نقل ها آمده است که «میخل، دختر شائول، پیشانى بند تفیلین بست» یا «همسر یونا به زیارت رفت». هم چنین، براى خرسندى زنان، به آنها اجازه داده شد که در معبد، سمیخا (مراسم خاصى در تقدیم قربانى) را بجاى آوردند. هیچ تفاوت نظرى روشنى میان احکامى که زنان از اجراى آنها معاف هستند و احکام الزام آور براى آنها وجود ندارد. با آن که زنان از قرائت دعاى شمع معاف بودند، به طور کلى خواندن دعا براى زنان مانند مردان الزامى بود؛ چون که دعا «توسل به خدا» بود. پیش بینى آن که مبادا زنان، خود را به کلى وقف خواندن دعا یا ریاضت کشى کنند، به ویژه، در مواردى که انگیزه هاى آنها مورد تردید بود، بعضى از حکما را اندکى ترساند. در فهرست موله عولام (آدم هاى بیکاره، وقت گذران - در لفظ: نابود کننده دنیا) از بتولا صلیانیت (دخترى که خود را وقف خواندن دعا کند) و المانا صیمانیت(بیوه زن ریاضت کش) نام برده مى شود. این بدان معنا نیست که حکیمان زنان را بى مقدار مى شمردند؛ زیرا خود آنها مى گفتند:«ما از دختران، گناه ترس بودن را و از بیوه زنان پاداش فضیلت فضیلت است، را آموخته ایم. » اما با این همه، حکیمان از این مى ترسیدند که رفتار و کردار زاهدانه گاهى براى تظاهر و ریا باشد. این تصور از زن که «براى چند عدد سیب، به منظور رساندن آن به بیماران مرتکب زنا مى شود»، آنها را نگران کرده بود. اما در مجموع، زن خداترسى که خود را وقف کارهاى خیر کرده باشد، شخصیتى ناآشنا نبود. این که زنانى بسیار صالح و حتى در کمال فضیلت یافت شوند، امرى پسندیده بود. فعالیت ها و منزلت انبیاى مؤنث باستانى مسلم گرفته شده بود و به نظر نمى رسید که محتاج توجیه باشد. در واقع، حکایتى مشهور است که مى گوید: «شیوخ قبیله نسبت به رؤساى زن قبیله، در نبوت، در مرتبه اى پایین تر هستند».

برابری زنان در حقوق کیفرى و مدنى
وضعیت برابر زنان در حقوق کیفرى و مدنى، عوارض اجتماعى قابل توجهى نیز در پى داشت. حتى محدودترین قراردادهاى ازدواج، استقلال اقتصادى نسبتا وسیعى را براى همسر تجویز مى کرد و چون زنان حتى پس از ازدواج، تاحدودى کنترل اموالشان را به عهده داشتند، بسیارى از آنان به کار تجارت پرداخته، طرف تجارى معاملات گوناگونى قرار مى گرفتند. در بعضى از خانواده ها، به ویژه خانواده هاى بازرگانان ثروتمند، زنان در تدبیر منزل کاملا مستقل عمل مى کردند. زنى که جهیزیه زیاد وقابل ملاحظه اى به خانه شوهر مى آورد، از کار کردن در خانه معاف بود؛ از این رو، بعضى از این زنان فارغ البال اوقات فراغت خود را صرف شطرنج یا بازى با سگ هاى خانگى مى کردند. با آن که حکیمان یهودى مطالعه شعر و زبان آورى یونانى را جایز نمى دانستند، برخى از ایشان آن کارها را براى زنان، به عنوان «زیورى براى این جنس»، مجاز مى شمردند.

آنتی مسون

برابری زنان در حقوق کیفرى و مدنى

جستجو

اهودیم.

یادداشت ها.

جستجو

اهودیم.

یادداشت ها.

بایگانی.